Πέμπτη 7 Φεβρουαρίου 2008

Πρόταση 12η: Παιδεία ενάντια στη Διαφθορά

Αν μη τι άλλο, οι απαιτήσεις της καθημερινότητας αυξάνουν για όλους μας δραματικά. Αυτό, κάποιους τους βολεύει… Για κάποιους άλλους, είναι δυσβάσταχτο. Για τους φορείς της διαφθοράς, όπου και αν βρίσκονται, με ό,τι και αν καταπιάνονται, αποτελεί την καλλίτερη ευκαιρία, το αναγκαίο προπέτασμα καπνού για να ξεδιπλώσουν τις επιδιώξεις τους και να τις φέρουν εις πέρας. Πάντα βέβαια, εις βάρος των υπολοίπων.

Καταλαβαίνουμε λοιπόν ότι, όταν μιλούμε για διαφθορά στην διακυβέρνηση, δηλαδή, στην πολιτική και κοινωνική λειτουργία, τα πράγματα γίνονται επικίνδυνα για τους πολίτες, όποια ηλικία κι αν έχουν ή σε όποια κοινωνική διαστρωμάτωση κι αν τοποθετούνται.

Τα αποτελέσματα είναι ορατά και δεν χρειάζεται νομίζω να τα επαναλάβω κι εγώ. Εάν δεν ήταν, δεν θα υπήρχε κανένας λόγος για συζητήσεις περί διαφθοράς. Στην προηγούμενη ανάρτησή μου, με τίτλο: «Εκπαίδευση: Η γενεσιουργός αιτία της Διαφθοράς», υποστήριξα πως το κακό ξεκινά από τον τρόπο με τον οποίο ο άνθρωπος μορφώνεται και καλείται αργότερα να εφαρμόσει στην πράξη την μόρφωση που λαμβάνει.

Οπωσδήποτε, το σχολείο, το Πανεπιστήμιο, δεν είναι οι μοναδικοί πομποί γνώσης. Η οικογένεια, ο κοινωνικός περίγυρος, η τηλεόραση, το internet στα πρόσφατα χρόνια, η επικρατούσα αντίληψη περί οπορτουνισμού, αποτελούν ερεθίσματα που διαμορφώνουν την προσωπικότητα του ατόμου και αργότερα, όταν θα κληθεί να υπηρετήσει την κοινωνία ως επαγγελματίας, ως πολιτικός, ως καλλιτέχνης, ως δάσκαλος, ως ιερέας, ως πατέρας ή μητέρα… δεν πρόκειται να πράξει τίποτε άλλο, από την σύνθεση όλων των ερεθισμάτων (όποιας ποιότητας) που έχει δεχθεί.

Συζητάμε όμως για διαφθορά. Και ζητάμε λύσεις. Όλοι μας, στα blog μας, διατυπώνουμε προτάσεις και συμμετέχουμε ενεργά σε αυτή τη διαδικασία. Όμως, στην προκειμένη περίπτωση, το παιχνίδι είναι ήδη χαμένο. Ό,τι κι αν προταθεί, ό,τι και αν εφαρμοστεί, πολύ μικρή διαφορά θα επιφέρει στην καθημερινότητά μας.

Γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο, προχωρώ την σκέψη μου στο μέλλον, αφήνοντας το παρόν στην άκρη και ζητώ να χτίσουμε από την αρχή, μία νέα κοινωνία αποδεσμευμένη από πάθη και καιροσκοπικές επιδιώξεις, μήπως και οι επόμενοι θα έχουν κάτι για να μας ευχαριστούν.

Αλήθεια, έχετε σκεφτεί πόσοι γονείς ασχολούνται με τα παιδιά τους; Πόσοι από αυτούς έχουν τον χρόνο για να το κάνουν; Το σχολείο, πρέπει να καλύψει αυτό το κενό! Ας δούμε τι γίνεται από το Δημοτικό έως το Λύκειο.

Ως επί το πλείστον, τα παιδιά ξεκινούν την ημέρα τους μόνα τους, πρώτα στο σχολείο, μετά στο φροντιστήριο, μετά για Αγγλικά ή ό,τι άλλο και στη συνέχεια, χορό ή μουσική. Στα μεσοδιαστήματα τι γίνεται; Τριγυρνούν έκθετα σε κάθε είδους εξωτερικά ερεθίσματα αμφιβόλου ποιότητας.

Οπωσδήποτε, δεν θα ήθελα να δημιουργήσουμε ένα πλαστικό περιβάλλον. Αν όμως, το σχολείο μπορούσε να εγγυηθεί την α) πολύπλευρη εκπαιδευτική και ψυχαγωγική δραστηριότητα και β) την ασφάλεια ενός περιβάλλοντος με γνώσεις, κοινωνικές δραστηριότητες, συναγωνισμό… τότε, θα γινόταν ένα πρώτο βήμα.

Επιπρόσθετα, μην ξεχνάμε ότι τα παιδιά αποτελούν σε πολλές περιπτώσεις, τον πιο σημαντικό παράγοντα πνευματικής καλλιέργειας και κοινωνικής «διδασκαλίας» της οικογένειας. Άρα, φροντίζοντάς τα, φροντίζουμε και οι γονείς να είναι πιο σίγουροι για τον εαυτό τους και πιο χρήσιμοι μέσα στην κοινωνία. Κάτι τέτοιο, δυστυχώς, δεν συμβαίνει!

Για τα τριτοβάθμια εκπαιδευτήρια, μπορούμε να πούμε ακόμη περισσότερα! Δεν είναι τυχαίο άλλωστε, ότι πολλοί αποφασίζουν να σπουδάσουν στο εξωτερικό και σε πολλές των περιπτώσεων, δεν γυρνούν ποτέ πίσω! Απ’ όσους μένουν, λίγοι πραγματικά είναι οι επιστήμονες!

Για τα ενδιάμεσα ή παράπλευρα ανάμεσα στην δευτεροβάθμια και τριτοβάθμια εκπαίδευση, δεν χρειάζεται να κάνω κανένα σχόλιο και αυτό νομίζω ότι πρέπει να αξιολογηθεί κατάλληλα…

Αν απαριθμήσουμε τα δεδομένα της προβληματικής εκπαίδευσης στην χώρα μας, μπορούμε να δούμε ότι:

1. Η αύξηση των απαιτήσεων της καθημερινότητας, δεν αφήνει χρόνο στους γονείς, να ασχοληθούν με τα παιδιά τους.

2. Οι μαθητές, οι σπουδαστές και οι φοιτητές καλούνται, συνήθως, να εργαστούν σ’ ένα περιβάλλον αποκρουστικό, επικίνδυνο, που δεν εμπνέει την δημιουργία και τον συναγωνισμό.

3. Η παρεχόμενη γνώση είναι αποσπασματική και ελεγχόμενη, με αμφίβολα ποιοτικά χαρακτηριστικά. Δεν είναι τυχαίο, ότι τα σχολικά βιβλία στο τέλος του κάθε σχολικού έτους, καταλήγουν στα σκουπίδια, στα κεραμίδια των σχολικών κτιρίων ή καίγονται! Αντίθετα, οι σημειώσεις των φροντιστηρίων και κάθε βιβλίο που διανέμεται από κάθε άλλη πηγή, με ευλάβεια τοποθετείται στις μαθητικές βιβλιοθήκες.

4. Η μονιμότητα των δημοσίων υπαλλήλων, άρα και των εκπαιδευτικών, η μη αξιολόγησή τους και η ανεξέλεγκτη διδασκαλία τους, έχει οδηγήσει σε πνευματικά αδιέξοδα τόσο τους μαθητές, όσο και τους φοιτητές. Ασφαλώς και υπάρχουν εξαιρέσεις. Ασφαλώς και δεν είναι όλοι ίδιοι…

5. Εδώ και πολλές δεκαετίες, προτιμητέα από το εκπαιδευτικό κατεστημένο αποδεικνύεται και επιβάλλεται η «παπαγαλία» και όχι η κριτική σκέψη.

6. Η εμπλοκή του κράτους, άρα και πολλών άσχετων, στην χάραξη πολιτικών επί της εκπαιδευτικής λειτουργίας, αποτελεί ίσως και το πιο σοβαρό αίτιο που οδηγεί τελικά σε φαινόμενα διαφθοράς!

Φτάνοντας στον χώρο των προτάσεων-συμπερασμάτων, όλοι μας μπορούμε να προτείνουμε λύσεις. Συμφωνούμε ότι χρήζουμε εκ βάθρων αλλαγής του εκπαιδευτικού μας συστήματος. Η προσωπική μου πρόταση, αποτελείται από 13 θέσεις, οι οποίες ενδεχομένως δεν είναι οι καλλίτερες δυνατές, μπορούν όμως να προστεθούν στις δικές σας ή σε ένα ακόμη μεγαλύτερο πλαίσιο διαλόγου με σκοπό την ποιοτική αναβάθμιση της κοινωνίας μας.

Προτείνω λοιπόν τα εξής:

1. Κατάργηση των σχολείων και της έννοιας που έχουν, και ίδρυση στην θέση τους μικρών και ευέλικτων εκπαιδευτικών κοινοτήτων, με ολοήμερη και πολύπλευρη λειτουργία.

2. Ένταξη μέσα στο ευρύτερο σχολικό πλαίσιο νέων τεχνολογιών και εξωσχολικών δραστηριοτήτων ούτως, ώστε οι μαθητές να βρίσκουν ενδιαφέρον και να καταναλώνουν αρκετές ώρες στους εκπαιδευτικούς χώρους.

3. Κατάργηση των σχολικών βιβλίων του ΟΕΔΒ και αντικατάστασή τους με άλλα και περισσότερα, για τα οποία θα αποφασίζουν από κοινού οι εκπαιδευτικές κοινότητες. Αυτό, θα βοηθήσει τους μαθητές να έχουν πρόσβαση σε πολύπλευρη γνώση και θα τους δώσει κίνητρα για περαιτέρω ανάλυση, κρίση και έρευνα.

4. Ελεύθερη και επιπρόσθετη βιβλιογραφία η οποία θα μπορεί να ενταχθεί επικουρικά στο πλαίσιο διδασκαλίας της κάθε εκπαιδευτικής κοινότητας, η επιλογή της οποίας θα μπορεί να γίνεται με συνεννόηση εκπαιδευτικών-μαθητών.

5. Κατάργηση κάθε είδους εξετάσεων για την εισαγωγή στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, καθώς δεν έχει κανένα νόημα. Είναι ένα στοιχείο που θα βοηθήσει και οικονομικά την κάθε οικογένεια…

6. Υποστήριξη της κριτικής σκέψης-έκφρασης, καθώς και των δεξιοτήτων κάθε μαθητή / σπουδαστή / φοιτητή και κάθε συνδρομή υλική / ηθική / οικονομική στην όποια συγγραφική του ή άλλη προσπάθεια.

7. Συμμετοχή των γονέων και κηδεμόνων στην εκπαιδευτική λειτουργία με εθελοντική επιμόρφωσή τους τα Σαββατοκύριακα.

8. Χρηματοδότηση της εκπαιδευτικής κοινότητας από κρατικά ή ιδιωτικά κεφάλαια (υπό τη μορφή χορηγίας και υποτροφιών) με βάση τις πραγματικές της ανάγκες.

9. Άνοιγμα της παιδείας και στην ιδιωτική πρωτοβουλία, με συμμετοχή του κράτους ούτως, ώστε να ελεγχθούν και να αποτραπούν φαινόμενα κερδοσκοπίας ή άλλων επιδιώξεων. Αυτό προϋποθέτει και παράλληλη στήριξη των δημοσίων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων, τουλάχιστον στον βαθμό που θα επιτρέπει τον υγιή ανταγωνισμό.

10. Άρση της μονιμότητας των εκπαιδευτικών, συνεχή αξιολόγηση της εκπαιδευτικής τους δυνατότητας / κατάρτισης / εμπειρίας.

11. Ελεύθερη διακίνηση ιδεών και αντιλήψεων. Απαγόρευση κάθε είδους κομματικής παρέμβασης και δραστηριότητας, με παράλληλη όμως στήριξη κάθε σχηματοποιημένου ιδεολογικού ρεύματος, που θα μπορεί να αναπτύσσεται δυναμικά μέσα σ’ ένα γενικότερο πλαίσιο κοινωνικής συμμετοχής.

12. Αποδέσμευση του Υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων από την πολιτική ηγεσία, με εφαρμογή ενός νέου μοντέλου πολιτικής διαχείρισης, αποφασισμένο και ελεγχόμενο από την ίδια την εκπαιδευτική κοινότητα.

13. Χρηματοδότηση μαθητών / σπουδαστών / φοιτητών έως και στο 100% των εκπαιδευτικών αναγκών τους, όταν αναγκάζονται για οποιονδήποτε λόγο, να φοιτούν μακρυά από την οικογενειακή εστία ή εάν αντιμετωπίζουν οικονομικά προβλήματα.

Τι αναμένεται βραχυπρόθεσμα από την εφαρμογή των παραπάνω:

1. Αποδέσμευση της γνώσης από αγκυλώσεις και προκαταλήψεις

2. Αναβάθμιση του ρόλου του μαθητή / φοιτητή / σπουδαστή, μέσα στην κοινωνία

3. στήριξη της οικογένειας

4. αποδέσμευση της εκπαίδευσης από το κράτος και τις όποιες πολιτικές ή άλλες σκοπιμότητες

Τι αναμένεται μακροπρόθεσμα από την εφαρμογή των παραπάνω:

1. Η «παραγωγή» πλήρως καταρτισμένων επιστημόνων / τεχνιτών / επαγγελματιών, σε οποιονδήποτε τομέα και κλάδο της παραγωγικής διαδικασίας

2. Να γίνει η χώρα μας κέντρο πολιτισμού, στήριξης των γραμμάτων και παραγωγής ιδεών. (Άραγε, έως πότε θα υπολογίζουμε στην δύναμη της διανόησης των προγόνων μας;)

3. Να δοθεί νέα πνοή στην κοινωνική και πολιτική μας ζωή, με ιδέες, οράματα και πραγματικές επιδιώξεις, μέσα από τον υγιή ανταγωνισμό.

4. Να κρατήσουμε τους φοιτητές μας εδώ, παρέχοντας τους το ίδιο ποιοτικό περιβάλλον και περιεχόμενο γνώσης, με το εξωτερικό. Παράλληλα, να προσελκύσουμε ξένους φοιτητές, σε ακόμη μεγαλύτερη κλίμακα ούτως, ώστε η Ελλάδα από μικρή χώρα που νιώθει και είναι, να γίνει η μεγάλη χώρα που όλοι ονειρευόμαστε!

ΔΙΑΦΘΟΡΑ! Ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας! Ποτέ δεν πρόκειται να εξαλειφθεί. Αν προσφέρουμε και καταφέρουμε κάτι το ελάχιστο, μέσα από προτάσεις και προσπάθειες, τότε, ίσως να μπορούμε να ελπίζουμε σε μια καλλίτερη κοινωνία, δίχως (πολλούς) καιροσκόπους, δίχως (πολλούς) χαραμοφάηδες, δίχως (πολλούς) άχρηστους πολιτικούς και πολίτες…

26 σχόλια:

marianaonice είπε...

Συμφωνώ Χρήστο, ότι οι προτάσεις σου είναι πολύ καλές, όμως είναι πραγματοποιήσιμες;; Και μάλιστα σήμερα στο κράτος που βιώνουμε καθημερινά και με τους ανθρώπους έτσι όπως έχουν μεταλλαχθεί σε ...ανθρωπάκια, ποιος θα δεχθεί να υλοποιήσει αυτές τις προτάσεις;; Πολλοί ούτε να τις καταλάβουν θα μπορέσουν!
Η αποδέσμευση της εκπαίδευσης από το κράτος και τις όποιες πολιτικές ή άλλες σκοπιμότητες είναι το ιδανικό κατά τη γνώμη μου. Μάλιστα εγώ πιστεύω ότι η αποδέσμευση από το κράτος πρέπει να επέλθει σε όλους τους τομείς και όχι μόνο στην εκπαίδευση, και τα προγράμματα για τον κάθε τομέα (π.χ. από ιατροφαρμακευτική περίθαλψη μέχρι και γενικά κοινωνική πρόνοια, χωροταξία, περιβάλλον κ.α.)να εκπορεύονται από τέτοιου είδους κοινότητες που προτείνεις και να είναι ευρύτερα αποδεκτά και μακροπρόθεσμα βέβαια, σε βάθος πεντηκονταετίας.
Δεν ξέρω βέβαια αν αυτές οι κοινότητες κάποια στιγμή καταλήξουν σαν το κράτος!! Υπάρχει και αυτός ο κίνδυνος!! Και επειδή εγώ δεν είμαι πολύ αισιόδοξη φοβάμαι. Σίγουρα Χρήστο πολλά πράγματα εξαρτώνται από εμάς τους γονείς! Και πρέπει ο καθένας να αναθεωρήσει τη στάση του και να αφιερώσει χρόνο στα παιδιά του! Πες μου όμως τον τρόπο; Πώς; Όταν για την επιβίωση της οικογένειας πρέπει να εργάζεται και η γυναίκα, αλλά και ανεξάρτητα από οικονομικούς λόγους, ποια γυναίκα θα αποφασίσει να βγει από την παραγωγή για να ασχοληθεί με τα παιδιά της;
Όσο για τους δασκάλους επιμένω ότι αυτά που θα προσφέρουν είναι αυτά που τους έχουν προσφέρει κατά τη δική τους εκπαίδευση! Επομένως φαύλος κύκλος!!
Και για όλα χρειάζονται χρήματα!! Ποιός θα χρηματοδοτήσει την οποιαδήποτε προσπάθεια;; Και ποιος θα κάνει την αρχή της υλοποίησης των προτάσεών μας;;
Όχι βέβαια το Κράτος!!! Αυτό περί άλλων τυρβάζει!!
Πάντως άνοιξες μεγάλη κουβέντα Τρύφων και πολύ ενδιαφέρουσα!!
Θα τα λέμε.

Trifon Triantafillidis είπε...

Χρήστο,

Προσωπικά με τις περισσότερες προτάσεις που καταθέτεις θα συμφωνούσα, σε κάποια σημεία έχω αντιρρήσεις αλλά γενικά νομίζω ότι είμαστε εκτός θέματος.

Σίγουρα η εκπαίδευση έχει να κάνει με την καταπολέμηση της διαφθοράς. Τίποτα δεν είναι ξεκομένο από το άλλο. Εδώ όμως, σε αυτό το blog, είπαμε να συζητήσουμε για συγκεκριμένα μέτρα κατά της διαφθοράς.

Φυσικά μπορεί να πεις ότι η εκπαίδευση είναι σχετικό θέμα, κάποιος άλλος να πει για την οικονομία, κάποιος άλλος να φέρει το θέμα του πολιτικού συστήματος, άλλος το θέμα του εκλογικού νόμου, και πάει λέγοντας. Να καταλήξουμε να μιλάμε για όλα και για τίποτα.

Εγώ πιστεύω στα συγκεκριμένα πράγματα, ένα κάθε φορά, και σε κάποιο έστω και σε ένα ελάχιστο αποτέλεσμα. Έτσι δεν καταλήγουμε πουθενά.

Το λέμε και στους σκοπούς του ιστολογίου αυτού ότι τις προτάσεις που θα καταλήξουμε και όσο μπορούμε θα επεξεργαστούμε, θέλουμε να τις απευθύνουμε στην κοινωνία και στα πολιτικά κόμματα, και θέλουμε να είναι όσο πιο συγκεκριμένες γίνεται.

Αν αύριο συζητήσουμε εμείς ή κάποιοι άλλοι το θέμα της παιδείας, οι προτάσεις σου είναι από μόνες τους μια βάση για συζήτηση.

Σήμερα όμως έτσι πως είναι δεν νομίζω ότι μπορούμε να πούμε ότι μέτρα κατά της διαφθοράς. Έτσι δεν είναι;

Theodore είπε...

Το προβλημα μοιαζει με το προβλημα κοττας-αυγου. Ποιο εγινε πρωτο δηλαδη.
Αμα δεν μαζευτει πολυς κοσμος που θα απαιτησει να αλλαξει η κατασταση, δεν θα γινει απολυτως τιποτα.Ξερετε πολλους, που θ αφησουν να τους παρετε το ψωμι απ το στομα;
Υπαρχει βεβαια μια ριζικη "λυση".
Να εκδημοκρατικοποιησουμε πληρως τη διαφθορα. Να κλεβουμε ολοι δηλαδη. Μονο τοτε, ισως σκεφτουν οτι δε βολευει τελικα αυτο και θελησουν να το σταματησουν.
Οσο θα υπαρχουν οι εξυπνοι και τα κοροιδα, τοσο η κατασταση θα συνεχιζεται και εμεις θα ονειρευομαστε καθαρσεις και αλλα αστεια.
Σας στενοχωρησα; Τι να κανουμε. Αυτη ειναι η θλιβερη πραγματικοτητα.

Christos Moissidis είπε...

Αγαπητέ Τρύφων, όταν ασχολείσαι με πολιτικά και κοινωνικά ζητήματα, δεν βρίσκεσαι ποτέ «εκτός θέματος».

Η διαφθορά – κατά την άποψή μου – δεν είναι περιπτώσεις τύπου Ζαχόπουλου, Πακιστανών, ΔΕΗ, ΟΤΕ ή ό,τι άλλο. Αυτά είναι τα αποτελέσματά της!

Η διαφθορά, είναι κάτι πολύ πιο σύνθετο και για να καταλήξουμε εκεί που και εσύ και εγώ θέλουμε, δεν πρέπει να ξεκινήσουμε από την μέση, αλλά από την αρχή!

Φαντάζομαι, μέσα από την συζήτηση, θα βγουν πράγματα τα οποία θα μπορέσουμε να τα θέσουμε στην κρίση του οποιουδήποτε…

Η «ανατροπή» ενός συστήματος διακυβέρνησης, που πιστοποιημένα αποτελεί πρόβλημα, δεν γίνεται από την μια μέρα στην άλλη. Μην βιάζεσαι και μην αφήνεις τον ενθουσιασμό σου – τον οποίο συμμερίζομαι – να σε παρασύρει. Το κάθε τι, θέλει τον χρόνο του!

Ο Theodore είναι πολύ εύστοχος!

gerasimos είπε...

Aισθάνομαι λίγο περίεργα, επειδή εγώ ενθάρρυνα τον Χρήστο να διαμορφώσει σε πρόταση την ανάρτησή του. Και βλέπω ότι αυτό προβλημάτισε τον Τρύφωνα. Η θέση μου είναι ότι αφενός η κάθε πρόταση θα έπρεπε να είναι όσο ΠΙΟ ΣΑΦΗΣ γίνεται. Και η συγκεκριμένη, σε σύγκριση με τις υπόλοιπες, ίσως δεν είναι τόσο. Και για να μην παρεξηγηθώ: σαφής ΕΙΝΑΙ ως θεωρητικό κείμενο, σαφέστατη μάλιστα, αλλά ως συγκεκριμένη πρόταση; Αφετέρου, το αν δεν τη θεωρούμε αρκετά σαφή ως πρόταση εξαρτάται από το μέτρο σαφήνειας το οποίο θέτουμε, βάσει του οποίου κρίνουμε τις προτάσεις. Γνώμη μου είναι ότι όσο περισσότερες προτάσεις υπάρχουν τόσο το καλύτερο, εφόσον τηρούν κάποιους κανόνες ευπρέπειας. Αλλά ο καθένας μπορεί να έχει μια διαφορετική άποψη επί του θέματος αυτού. Πάντα όμως ακολουθώντας τις ορθές νομίζω συμβουλές του Τρύφωνα σχετικά με το πώς καταθέτουμε προτάσεις: 'Το λακωνίζειν εστί φιλοσοφείν, και παρόλο που δεν θέλουμε να φιλοσοφήσουμε θέλουμε να κάνουμε εύκολη την ζωή των άλλων, έτσι δεν είναι;
Γίνε όσο πιο συγκεκριμένος/η μπορείς. Για τις αφηρημένες προτάσεις και εξαγγελίες έχουμε τους πολιτικούς, εμείς δεν χρειαζόμαστε.'

Φιλικά προς όλους.:-)

Ναπoλέων είπε...

Αγαπητοί Χρήστο Μ. και Τρύφωνα, θα προσπαθήσω να μπώ ανάμεσά σας, όχι για να παίξω το ρόλο "συμφιλιωτή" αλλά για να δώσω μιά άλλη διάσταση στο επιχείρημα του πρώτου, ότι είναι ουσιαστική παράμετρος η Εκπαίδευση/Παιδεία στον πόλεμο κατά της διαφθοράς, η οποία άλλη διάσταση νομίζω θα βρεί σύμφωνο και τον δεύτερο.

Συντασσόμενος κατ' αρχή με την οπτική της Μαριάνας, θεωρώ ότι όσα υποστηρίζει ο Χρίστος είναι γενικά πολύ καλά, άσχετο πόση μελέτη/συζήτηση θέλουν για να γίνουν πράξη, αλλά ότι θα έχουν ορατό αποτέλεσμα στην μείωση της διαφθοράς μόνο σε μεγάλο, πολύ μεγάλο βάθος χρόνου. Από αυτή την σκοπιά πλησιάζω στην άποψη του Τρύφωνα.

Όμως κατά τη γνώμη μου η Εκπαίδευση ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΕΡΓΑΛΕΙΟ κατά και της διαφθοράς σε σχετικά σύντομο διάστημα.

Νομίζω, και έχω σοβαρή εμπειρία πάνω σ' αυτό, πως η γενεσιουργός αιτία της διαφθοράς, το γόνιμο έδαφος πάνω στο οποίο αναπτύσσεται αλλά και το κύριο όπλο των εκβιαζόντων για δωροληψία είναι ο φόβος του πολίτη μπροστά στο κράτος, μπροστά σε όποια εντονότερη ή απαλότερη έκφανσή του.
Αυτό που εκφράζεται με το «μη σέ τυλίξουν σε μιά κόλλα χαρτί»...

Εκεί ακριβώς μπορεί να παίξει ρόλο η Εκπαίδευση, και δή η Γενική, Δημοτικό/Γυμνάσιο/Λύκειο, με σχεδόν άμεσα νομίζω αποτελέσματα. Αρκεί ν' αλλάξει η στόχευσή της.

Παρενθετικά θα πρέπει να πω εδώ ότι, παράλληλα πρέπει να απλουστευθεί και η γραφειοκρατία για να μειωθεί ο φόβος του πολίτη μπροστά στο κράτος, αυτό όμως είναι άλλος τομέας. Θα ασχοληθώ σε άλλο σημείωμα.

Κατ' εμέ η στόχευση της Γενικής Παιδείας/Εκπαίδευσης πρέπει να είναι μία και μόνη: Η ανάδειξη ΑΥΤΟΔΥΝΑΜΩΝ (άρα και αυτόβουλων...) ατόμων.
Όχι "στούμπωμα" γνώσεων και παπαγαλίες...

Αυτό σημαίνει πιό «λιανά»:
1. Να ξέρουν γραφή, ανάγνωση, αριθμητική, διατύπωση σκέψης. Και πληκτρολόγηση βέβαια... και κάνα δυό ξένες γλώσσες.
2. Να έχουν γνώση του σώματός τους, των άλλων υπάρξεων και του περιβάλλοντος και των νόμων που τά ορίζουν (φυσικοχημεία), γνώσεις ιστορίας, γεωγραφίας, κοσμολογίας.
3. Να έχουν καλή επαφή με τον πολιτισμό (λογοτεχνία, μουσική, θέατρο, καλές τέχνες κλπ) αλλά και την φιλοσοφία. Και βέβαια να ξέρουν να τραγουδούν και να χορεύουν!
4. Να έχουν "εκπαιδευτεί" στοιχειωδώς στις απλές τέχνες από χτίσιμο έως κλάδεμα και μελισσοκομία.
5. Να ξέρουν πώς να χρησιμοποιούν το πλυντήριο ή την κουζίνα κλπ, πως να αλλάζουν μια ηλεκτρική ασφάλεια και τα ανάλογα... Κι ακόμα (γιατί όχι;) πως να οδηγούν αυτοκίνητο.
6. Να ξέρουν πώς να κρατούν ένα βιβλίο εσόδων-εξόδων, πώς να συντάσσουν μια απλή φορολογική δήλωση ή μιά κατάσταση ΦΠΑ ή ΙΚΑ... Πώς να αρχειοθετούν...
7. Να ξέρουν την δομή και οργάνωση της κοινωνίας και τους κράτους, σε όλες τους τις εκφάνσεις. Και βέβαια τα σύν και τα πλήν των διαφόρων επαγγελμάτων.
8. Να έχουν "εκπαιδευτεί" στις ανθρώπινες σχέσεις, την ομαδική ζωή, τίς δημοκρατικές διαδικασίες.

Αυτά τουλάχιστον... Μπορεί να έχω ξεχάσει μερικά αλλά νομίζω είναι σαφής η θέση μου.

Μάλλον αρκεί γι' αυτά η δωδεκάχρονη θητεία στα σχολεία. Αν όμως όχι, ας προστεθεί ένας χρόνος ακόμη. Δεν θα στάξει η ουρά του γαϊδάρου... Ίσα-ίσα που θα μειωθεί και το ποσοστό ανεργίας.
Και φυσικά μιλάμε πάντα για ολοήμερα σχολεία, υποχρεωτικά πλέον για την σημερινή διάρθρωση της κοινωνίας και της εργασίας.

Θα έχουμε όμως έτσι 18χρονους ή 19χρονους ΑΡΤΙΟΥΣ πολίτες, που δεν θα φοβούνται το κράτος ή τη ζωή...

Αν θελήσουν να γίνουν επιστήμονες ή ειδικοί σε κάποιον κλάδο, ο δρόμος θα είναι ανοιχτός είτε για ΑΕΙ είτε για ΤΕΙ.
Με ένα χρόνο όμως ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΤΙΚΟ (καθαρό "φροντιστήριο" δηλαδή) στον ανάλογο κλάδο, που θα τόν κάνουν μέσα στις ίδιες τις ανώτατες σχολές.


Ελπίζω να φανεί χρήσιμη η ιδέα μου.

αγάπη-αφοπλισμός-ειρήνη
Ναπολέων Παπαδόπουλος
{όχι εκπαιδευτικός... πολ. μηχανικός είμαι, 68, γεννήτωρ τεσσάρων}

gerasimos είπε...

Είπε ο Ναπολέων: 'Μάλλον αρκεί γι' αυτά η δωδεκάχρονη θητεία στα σχολεία.' Και ρωτώ με μια δόση θλίψης: ΠΟΙΑ δωδεκάχρονη θητεία; Σήμερα το σχολείο είναι υποχρεωτικό ΜΟΝΟ μέχρι και την 3η Γυμνασίου (δηλαδή συνολικά εννιά χρόνια). Μάλιστα απ' ό, τι φαίνεται αρκετοί δε 'σηκώνουν' και παραπάνω αφού σύμφωνα με πρόσφατη στατιστική ένας στους τρεις νεοέλληνες από 30 έως 40 ετών έχει φτάσει το πολύ μέχρι αυτή την 3η Γυμνασίου. Προτείνω λοιπόν να γίνει καταρχάς υποχρεωτική η ΔΩΔΕΚΑΕΤΗΣ εκπαίδευση μέχρι και την 3η Λυκείου για όλους τους τύπους λυκείων. Κάτι που απ' ό, τι δείχνει και η προαναφερθείσα στατιστική δεν είναι ακριβώς ante portas..

Ναπoλέων είπε...

Υ.Γ.
(για τους διαχειριστές αυτού του blog)

Έχω, σε χειρόγραφα, όχι πληκροληγημένες, καμμιά δεκαριά ιστορίες ΜΗ δωροδοκίας από τα Δημόσια Έργα με τα οποία ασχολούμουνα χρόνια πολλά.

Με ονόματα (και "διευθύνσεις") έντεχνα παραποιημένα, ώστε να μήν θεωρηθούν "καταγγελτικά", δεν νομίζω ότι επέρχεται κάποιο σοβαρό αποτέλεσμα έτσι, αλλά ευκόλως αναγνωρίσιμα από τους τότε παροικούντας στην Ιερουσαλήμ..., τις οποίες σκοπεύω κάποτε να τις φτιάξω βιβλίο με τίτλο:
«Η δωροδοκία στα Δημ. Έργα και πώς να τήν αποφύγετε επικερδώς».

Μερικές έχουν και μεγάλη πλάκα...

Αν θεωρείτε ότι είναι μέσα στο πνεύμα του blog, να πληκτρολογήσω δειγματικά μία, να σάς τή στείλω.

Ενημερώστε με στο e-mail: nap.pap@tee.gr

α-α-ε
Ν.

Trifon Triantafillidis είπε...

@Ναπολέων

Σε ευχαριστώ πολύ για την Σολομώντεια επέμβασή σου!

Νομίζω ότι με τον τρόπο που διαμορφώνεις τις προτάσεις σου για την εκπαίδευση βοηθάς την κουβέντα για την διαφθορά που είναι το κυρίως θέμα μας.

Οι προτάσεις είναι απλές, συγκεκριμένες, αυτό που νομίζω ότι θέλουμε. Θα πρότεινα αυτές (με ενδεχόμενες τροποποιήσεις) να αποτελέσουν τον κύριο κορμό της πρότασης "Εκπαίδευση ενάντια στη Διαφθορά"


@Christos Moissidis

Ευχαριστώ για τις συμβουλές σου.

Trifon Triantafillidis είπε...

@Ναπολέων

Όσο αφορά τα κείμενα που λες, στείλε μου ένα κείμενο στο trifont@otenet.gr να το συζητήσω με τους υπόλοιπους διαχειριστές του blog και τα λέμε.

Εμένα προσωπικά μου φαίνεται ενδιαφέρουσα η ιδέα να κάναμε και μια κατηγορία αναρτήσεων με τίτλο "Πως εγώ γλύτωσα την μίζα" ή κάτι ανάλογο.

Theodore είπε...

Πως φαινεται, οτι δεν αναπνευσατε κιμωλια.
Ακουω "αισιοδοξιες", του στυλ, να τους παμε ολους στα 12 χρονια υποχρεωτικα.Και ρωτω εγω ο αφελης. Με το ζορι;
Ποιος σας ειπε οτι τα παιδια που "τελειωνουν" το Γυμνασιο,χωρις τα περισσοτερα να ξερουν την τυφλα τους, μπορουν να παρακολουθησουν τα μαθηματα που διδασκονται στο Λυκειο;
Εγω, με την πειρα των 35 χρονων που εφαγα εκει μεσα, σας λεω, οτι δεν μπορουν.
Ενα παραδειγμα. Οταν ερχοντουσαν στην πρωτη Λυκειου, τους εβαζα να λυσουν δυο προβληματα πρακτικης αριθμητικης, για να δω τι κοβει το μυαλο τους.
Ε σας πληροφωρω, οτι τα ελυναν απο δυο, εως τρια παιδια σε καθε τμημα. Ποτε παραπανω.
Και δεν ηταν τιποτα φοβερα πραματα. Εμεις σα μαθητες, τα λυναμε στην πεμπτη και εκτη δημοτικου.
Και αλλο ενα παραδειγμα.
Μια φορα, διορθωνα κατι διαγωνισματα της πρωτης Λυκειου, ενω ηταν παρον και ο ανηψιος μου, που πηγαινε στην δευτερα, η στην τριτη γυμνασιου.
Πηρε λοιπον μια κολλα και διαβαζε τα θεματα.Οταν εφτασε στα προβληματα, μου ειπε. Μα αυτο το προβλημα, ετσι δε λυνεται;Το κοιταω και του λεω, ναι ετσι.
Συνεχιζω να διορθωνω και τελικα βλεπω, οτι το ειχαν λυσει τρεις. Ναι, μονο τρεις!
Ενω απο την αλλη μερια, ο μικρος το ειχε λυσει αμεσως, γιατι δεν ηταν και τιποτα Αινστανιο.
Εσεις τι λετε;Αυτα τα παιδια, θα τα πατε με το ζορι να τελειωσουν το Λυκειο, ενω παλια, ουτε απεξω δε θα περναγαν, λογω των εξετασεων που υπηρχαν απο το Γυμνασιο στο Λυκειο;
Για να κανουν τι;
Για δειτε το λοιπον ρεαλιστικα το πραμα κι αφηστε τις ωραιες ιδεες, που ομως δε στηριζονται στην πραγματικοτητα.
Εκτος και αν, κατεβασετε το επιπεδο των μαθηματων, ωστε να μπορουν να τα καταφερνουν ολοι. Αλλα τοτε, εκεινα τα παιδακια, που αξιζουν, θα τα ριξετε στα σκουπιδια, για να ικανοποιησετε τους πολλους μεν, αλλα μη ικανους;
Και μετα, ποιος θα κανει τις δουλειες, που απαιτουν μυαλο;Γιατρους, μηχανικου; και τοσα αλλα δυσκολα επεγγελματα.
Εκτος και αν πιστευετε τις σοφιες Βερυβακη, που ελεγε το 1981, οτι δε χρειαζομαστε ελιτ.Τοτε, παω πασσο.

Christos Moissidis είπε...

Θα ήθελα να παρέμβω ούτως, ώστε να αποκαταστήσω τα πράγματα.

Νομίζω, κι εγώ και ο Τρύφων, δεν είχαμε καμία διάθεση να χρησιμοποιήσουμε στην κουβέντα μας, οποιαδήποτε "πολεμική" πρακτική.

Αντίθετα, πιστεύω ότι και οι δύο μας και όλοι εσείς που συμμετέχετε στον διάλογο επί του συγκεκριμένου θέματος, διακρίνουμε και συμφωνούμε στο γεγονός, ότι η εκπαίδευση αποτελεί όντως μία σημαντική αιτία ανάπτυξης της διαφθοράς και άλλων κακών...

Η διαφορά μας βρίσκεται στον τρόπο με τον οποίο ερμηνεύουμε τα πράγματα. Έτσι όπως εξελίσσεται η συζήτηση, θα μου επιτρέψετε να συμφωνήσω με τον Τρύφων, ότι βγαίνουμε εκτός θέματος.

Χαίρομαι που βλέπω πως πολλοί άνθρωποι σαν κι εμένα προβληματίζονται έντονα όμως, μην χάνουμε την ουσία των πραγμάτων.

Ετέθη ένα θέμα από τον γραφόντα. Θεωρητικό ή μη, αποτελεί βάση για κουβέντα. Αν όντως πιστεύετε ότι μπορείτε να συνεισφέρετε θετικά, σας παρακαλώ αντί σχολίων που δεν οδηγούν πουθενά, να διατυπώσετε προτάσεις, οι οποίες θα είναι χρήσιμες και ουσιαστικές και για τον λόγο ύπαρξης αυτού του ιστολογίου αλλά και για χάρη μιας κοινής προσπάθειας η οποία είναι θετική από την φύση της, εφόσον προσφέρει στον δημόσιο διάλογο, όπου κι αν αυτός συμβαίνει!

Theodore είπε...

ΟΚ, SEE YOU LATER.

Ναπoλέων είπε...

Αγαπητοί ...αντιδιαφθορικοί,
ευχαριστω για τα καλά σας λόγια και χαίρομαι που οι προτάσεις μου είναι μέσα στο πνεύμα της όλης προσπάθειας.

Σαν μεγαλύτερος (και μάλλον πολύ...) αλλά κύρια επειδή έχω και μιά αρκετά πυκνή παρουσία σε συλλογικές προσπάθειες διαφόρων τύπων, θέλω, τώρα στο ξεκίνημα, να τονίσω πως η Διαφθορά και πολλά πλοκάμια έχει και βαθειά ριζωμένη είναι.

Γιαυτό πρέπει σε κάθε βήμα μας να ...τραγουδάμε:
«Για να γυρίσ' ο ήλιος, θέλει δουλειά πολλή!»
Να μην περιμένουμε, έτσι και γράψουμε πέντε-δέκα άρθρα, έτσι και κάνουμε πέντε-δέκα καταγγελίες, πέντε-δέκα παρεμβάσεις στη Διοίκηση, να ξορκιστεί το κακό.

Να μην ΕΛΠΙΖΟΥΜΕ άμεσα αποτελέσματα.
Αυτό το κακό, πολλοί, μά ΠΑΡΑΠΟΛΛΟΙ, τό θεωρούν πολύ καλό για τους ίδιους. Βλακωδώς μεν, πλην όμως έτσι συμβαίνει.

Δεν έχω καμμιά αντίρρηση φυσικά για την ένταξη της πρότασής μου σε όποια ενότητα αποφασίσετε.

Θεωρώ λαμπρή την ιδέα για τη δημιουργία ενότητας «Πως κατάφερα και δεν δωροδόκησα» ή κάπως έτσι, γιατί θα βοηθήσει να κλονιστεί η γενική αντίληψη πως δεν γίνεται τίποτα χωρίς δωροδοκία, χωρίς μέσον.

Θα σάς στείλω με e-mail δύο προσωπικές μου ιστορίες μία για το «μή-μέσον» και μία γιά μη-δωροδοκία, πραγματικές κι οι δύο, και χρησιμοποιείστε τις όπως νομίζετε.

Καλό μας κουράγιο
α-α-ε
Ν.

Ναπoλέων είπε...

Αγαπητέ Τρύφωνα,
σού έστειλα 2 χωριστά e-mail με 2 ιστορίες.
Αν δεν πέρασαν καλά, ...χτύπα μου το κουδούνι.
α-α-ε
Ν.

αντωνης είπε...

θα ηθελα να παρεμβω λιγακι στα διαδικαστικα.
Εδω προσπαθουμε απο την αρχη να καταθετουμε συγκεκριμενες προτασεις σε σχεση με την διαφθορα και την αντιμετωπιση της. Και εχουμε πει οτι καλο ειναι να ειναι συντομες οι προτασεις μας, σαν απαρχη ενος διαλογου. Τα σεντονια κατα τη γνωμη μου ειναι πολυ κουραστικα και καλο θα ηταν να τα αποφευγουμε.
Ευχαριστω.

τσότσος είπε...

Χρήστο, νομίζω ότι θα πρέπει να "μαζέψεις" λίγο την πρότασή σου: συμφωνώ με τον τρύφωνα ότι εδώ χρειαζόμαστε πρακτικές, εφαρμόσιμες, σύντομες (συμφωνώ με τον Αντώνη) προτάσεις όπου τα σχόλια θα βοηθήσουν να διαμορφωθεί ένα "σφικτό" κείμενο.
Καλό το κείμενό σου σαν θεωρητικό υπόβαθρο, ποιες όμως είναι οι 2-3 πρακτικά εφαρμόσιμες προτάσεις σου;

Christos Moissidis είπε...

Αγαπητοί φίλοι, χαίρομαι, που η συζήτηση συνεχίζεται, καθώς αποδεικνύεται ενδιαφέρουσα. Θα ήθελα όμως, να κάνω δύο-τρεις επισημάνσεις:

α) Η πρότασή μου είναι μία και εμπεριέχει 13 συγκεκριμένες θέσεις. Συγχρόνως, αναφέρομαι στα άμεσα και μοκροπρόθεσμα οφέλη.

β) Ο σκοπός της συγκεκριμένης πρότασης, σίγουρα δεν είναι η απάντηση στα τρέχοντα και κρίσιμα ερωτήματα για διαφθορά στην διακυβέρνηση, τη δημόσια διοίκηση, το στράτευμα, την εκκλησία, τον πολιτισμό, τα δημόσια έργα, τις μεταφορές, τον τουρισμό και ό,τι άλλο.
Ενδεχομένως, δεν θα έπρεπε εξ'αρχής να τοποθετηθεί στον χώρο των προτάσεων - παρ'ότι είναι πρόταση - αλλά, στον χώρο των κειμένων.

γ) Φαίνεται, για τους περισσότερους από εσάς, που το διαβάσατε, αποτελεί μάλλον θεωρητικό κείμενο, το οποίο δεν μπορεί να βρει άμεση εφαρμογή, μέσα σε μια πραγματικότητα που μας "καίει" όλους.

Και εγώ ερωτώ: Μήπως εσείς ή εγώ, έχουμε κάποια εξουσία στα χέρια μας, για ν'αλλάξουμε τα πράγματα; - όχι!!!
Η μόνη δύναμη που έχουμε στα χέρια μας, είναι η δύναμη του λόγου μας και η δύναμη της σκέψης μας.

δ) Αν η θεωρία αιτιολογεί την κάθε πράξη, τότε - νομίζω - πως ώς πρόταση, το κείμενό μου βρίσκεται στην σωστή κατεύθυνση, διότι επισημαίνει μια συγκεκριμένη αγωνία: Δεν θέλω σε καμία περίπτωση να φτάσω στην ηλικία του Ναπολέων ή των γονιών μας και να μιλάω για διαφθορά και για νοσηρό κλίμα. Γι'αυτό, καλό είναι να μην ακυρώνουμε έτσι εύκολα το περιεχόμενο μιας όποιας παρέμβασης.

ε) Σκοπός αυτού του ιστολογίου, είναι η συμμετοχή σε δημόσιο διάλογο με προτάσεις και σκέψεις, ενάντια στην διαφθορά, με αντικειμενική επιδίωξη, την κατάρτιση και αργότερα την παρουσίαση μιας ολοκληρωμένης πρότασης, προς συγκεκριμένους αποδέκτες, είτε αυτοί είναι πολιτικά κόμματα, είτε κοινωνικές οργανώσεις, πολιτιστικοί σύλλογοι ή διάφοροι σχηματισμοί πολιτικής και κοινωνικής παρέμβασης. Ε, δεν νομίζω πως ολοκληρωμένη πρόταση, νοείται η παρουσίαση του ενός ή του άλλου θέματος και μόνο, ιδιαίτερα όταν βρισκόμαστε σε προπαρασκευαστικό στάδιο, όπως αυτό εδώ.

στ)Για ν' απαντήσω στον φίλο μου τον αντώνη... Ναι, έχεις δίκιο ότι οι μακροσκελείς γραπτές παρεμβάσεις, είναι κουραστικές για τον αναγνώστη. Δεν υποχρεώνεται κανείς να διαβάσει όλο το κείμενο, ιδιαίτερα αν δεν τον ενδιαφέρει ως θέμα:), όμως, χάρην ευελιξίας, την επόμενη φορά, υπόσχομαι να είμαι πολύ πιο σύντομος στην γραφή μου.

NdN είπε...

Αγαπητέ Χρήστο,

Το κείμενο σου είναι σαφώς χρήσιμο και καλογραμμένο. Αυτό ωστόσο που επισήμανθηκε είναι ότι σαν αυτό το κείμενο μπορούν να γραφούν παρόμοια όπως "Ο Εκλογικός νόμος ενάντια στην διαφθορά", κτλ.

Είναι καλύτερα να καταθέτεις μικρότερα κείμενα με παραδείγματα από την καθημερινή ζωή, και να περιγράφεις πρακτικές, εφαρμόσιμες και σύντομες που θα μπορούσαν να έχουν άμεση εφαρμογή σε υπηρεσίες που συναλλάσεται καθημερινά ο πολίτης.

Γενικά στην αρχή είχαμε στο μυαλό μας να καταθέσουμε προτάσεις που θα μπορουσαν υπό προυποθέσεις να βελτιώσουν άμεσα την ζωή του πολίτη αποτρέποντας "παράξενες" συναλλαγές.

Αυτά και από εμένα και φυσικά χωρίς παρεξήγηση. Απλά περιγράφω το πως είχαμε στο μυαλό μας την κατάθεση των προτάσεων στο blog.

Καλό βράδυ!

gerasimos είπε...

Ένα τέτοιο κείμενο-πρόταση θα έβρισκε τη θέση του στην κατηγορία 'Μακροπρόθεσμες προτάσεις', αν υπήρχε τέτοια ετκέτα. Οπότε μένει ή να δημιουργηθεί μια τέτοια ετικέτα και να ενταχθεί σε αυτήν ή να συντομευτεί, ούτως ώστε να έρθει να ταιράξει με τις υπόλοιπες προτάσεις. Νομίζω.

Christos Moissidis είπε...

Προς Θεού, δεν παρεξηγώ κανέναν! Αντίθετα, χαίρομαι πάρα πολύ που γίνεται όλη αυτή η κουβέντα και μη νομίζετε... μέσα από τις επισημάνσεις και παρατηρήσεις σας, μαθαίνω πολλά.

Η "υπέρασπιση" στης συγγραφής του κειμένου από την πλευρά μου, βρίσκεται μόνο στο γεγονός ότι δεν πιστεύω πως άμεσα μπορούν να αλλάξουν σημαντικά και πολλά πράγματα!

Αηδιασμένος όπως κι εσείς, εντοπίζω το πρόβλημα, στον τρόπο με τον οποίο μεγαλώσαμε και στον τρόπο με τον οποίο μεγαλώνουν τα παιδιά σήμερα.

Δυστυχώς ή ευτυχώς, έχω την τύχη και την ατυχία να ζω δίπλα σ' ένα από τα πολύ καλά σχολεία της Πάτρας και βλέπω και ακούω τι γίνεται... θέλοντας και μη!

Όμως, αν αυτό που μπορούσα να συνεισφέρω μέχρι αυτή τη στιγμή, ήταν ένα θεωρητικό κείμενο, νιώθω πολύ χαρούμενος, πιστέψτε με, που κάποιοι άλλοι προτείνουν πράγματα τα οποία μπορούν να έχουν άμεση εφαρμογή και να καλλιτερεύσουν την καθημερινότητά μας... για δυο-τρεις μέρες, όπως γίνεται συνήθως! ... Διότι η παιδεία που παρέχει η χώρα μας, εκεί ακριβώς μας οδηγεί!

Οπωσδήποτε, όπως ανέφερα και στο πιο πάνω σχόλιο μου, εφόσον καταλαβαίνω πως αυτή είναι μια πολύ σημαντική προσπάθεια, τόσο από την πλευρά των συγγραφέων, όσο και από την πλευρά των σχολιαστών, δεν θα δημοσιοποιήσω άλλο παρόμοιο κείμενο και μόλις θα έχω όλα τα απαρίτητα στοιχεία για ένα συγκεκριμένο θέμα που έχω στο μυαλό μου, θα διατυπώσω και την ανάλογη πρόταση, με τον ανάλογο τρόπο ούτως, ώστε να είμαι περισσότερο μέσα στο συλλογικό κλίμα.

καλή συνέχεια σε όλους!

Trifon Triantafillidis είπε...

@Christos Moissidis

Χρήστο,

Αν δεν έχεις αντίρρηση θα βάλω το κείμενο αυτό (το οποίο θεωρώ ότι πρέπει να παραμείνει όπως έχει, είναι πολύ αξιόλογο) κάτω από την ετικέτα "κείμενα".

Όταν αργότερα θελήσεις μπορείς να αναρτήσεις άλλη ανάρτηση με την καθεαυτό πρόταση.

Ανώνυμος είπε...

Μια μικρή παρατήρηση στην πολύ σημαντική και ενδιαφέρουσα κουβέντα σας. Αναφέρετε από τη μια ελεύθερες εκπαιδευτικές κοινότητες και από την άλλη τον 'υγιή ανταγωνισμό'. Θεωρώ αυτά τα δύο ασύμβατα, καθώς ο 'υγιής ανταγωνισμός' μου φαίνεται σαν ένα σοσιαλδημοκρατικό τρύκ, παρά σαν μια υπαρκτή πιθάνότητα. Οι ελεύθερες εκπαιδευτικές κοινότητες, δε νομίζετε ότι προϋποθέτουν και μια συνεταιριστική οργάνωση της οικονομίας;
Αυτό απλά ως μια παρατήρηση. Εάν αποκόπτουμε τα ζητήματα και δεν τα βλέπουμε συνδυαστικά - που άλλωστε έτσι μόνο μπορρούν και λειτουργούν, δημιουργώντας την υπάρχουσα πραγματικότητα- κινδυνεύουμε να συνεχίσουμε αναλισκόμενοι σε φαύλους κύκλους.
Φιλικά
Δημήτρης

Christos Moissidis είπε...

α) Τρύφων, ό,τι θέλεις. Δεν έχω καμμία αντίρρηση.

Και πάλι σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια.

β) Φίλε Δημήτρη, δεν χρησιμοποίησα τον όρο "ελέυθερες εκπαιδευτικές κοινότητες".

Μίλησα για ίδρυση μικρών και ευέλικτων εκπαιδευτικών κοινοτήτων. Το αν αυτές θα έχουν δημόσιο και δωρεάν ή ιδιωτικό χαρακτήρα (μη κερδοσκοπικό), αυτό είναι ένα άλλο θέμα προς συζήτηση... φτάνει βέβαια να φτάσουμε εκεί, ως Πολιτεία και ως κοινωνία .

Η Πολιτεία θα πρέπει θα ορίσει το θεσμικό εκείνο πλαίσιο που θα προσδιορίζει τον τρόπο λειτουργίας.

Όταν επίσης αναφέρομαι σε "υγιή ανταγωνισμό" - για να απαντήσω στο δεύτερο σκέλος της ερώτησής σου, ασφαλώς και δεν αναφέρομαι σε οικονομικό ανταγωνισμό. Επομένως, είναι λάθος η ιδεολογική προσέγγιση στην προκειμένη περίπτωση.

Με τον όρο "ανταγωνισμό", εννοώ τον εκπαιδευτικό ανταγωνισμό, ανάμεσα σε αυτές τις κοινότητες και τους μαθητές τους, έτσι ώστε σε κάθε τέλος σχολικής χρονιάς, να έχουμε υπόψη μας - ως Πολιτεία - τους άριστους (σε οποιοδήποτε τομέα της εκπαιδευτικής λειτουργίας)και να μην τους αφήνουμε "έκθετους στην μοίρα τους".

Ελπίζω να απάντησα στο ερώτημά σου.

Χρήστος

Ανώνυμος είπε...

Χρηστο(αν μ επιτρεπεις τον ενικο) μιλησες για την διαφθορα στην παιδεια.Παρατηρησα ομως οτι δεν εκανες καμια αναφορα στην ελλειψη ισων ευκαιριων(λογω των κοινωνικων,γεωγραφικων,οικονομικώνκ.α.π ανισοτητων και της απουσιας αντισταθμικης αγωγης για παιδια υποβαθμισμένων περιοχων).Ειμαι μαθητρια της Γ λυκείου και το αναφερω γιατι το συναντω εντονα μεσα στο περιβαλλον του σχολειου μ ου.

Theodore είπε...

Κοπελα μου,καλα ειναι αυτα που λες, αλλα δε δουλευουν.
Μονο εαν γινουν παρεμβασεις στο Νηπιαγωγειο και στις δυο τρεις ταξεις του Δημοτικου, μπορει να γινει κατι.
Μετα, ειναι αργα.