Κυριακή 2 Μαρτίου 2008

Στο ..."μεταξύ" ωφελεί να εκμεταλλευτούμε τις δωροληψίες!!!

Ωραία η ιδέα, ωραία η προσπάθεια, που ξεκίνησαν οι φίλοι συμπλογκίστες με τούτο δώ το μπλόγκ και τα "μπανεράκια" και που μπήκαμε και εμείς στην πορεία.
Πρέπει να είναι όμως και επίμονη, ΠΟΛΥ ΕΠΙΜΟΝΗ, για να φέρει κάποτε αποτελέσματα. Σχεδόν σε όλα τα άρθρα και τα σχόλια διαφαίνεται πόσο εξαπλωμένη, πόσο ριζωμένη είναι η αντίληψη στην κοινωνία μας πως, χωρίς "γρηγορόσημο" ή "φακελλάκι", δεν περπατάει τίποτα.
Άρα και ο χρόνος που θα χρειαστεί για να αλλάξουν κάπως τα πράγματα, έτσι ώστε να αναθαρρήσει λίγο ο κόσμος και να πάψει να θεωρεί την δωροδοκία ως την πρώτη (αν όχι και την μόνη...) λύση στα προβλήματά του, θα είναι πολύς.
«Σφίγγοντας τα δόντια» για να μην υποκύψουμε στον πειρασμό (ή τον εκβιασμό κατά περίπτωση...) να δωροδοκήσουμε, διότι έχουμε συνειδητοποιήσει ότι ΑΥΤΟ ΜΑΣ ΣΥΜΦΕΡΕΙ, μπορούμε, ...εντωμεταξύ, μέχρι να αλλάξουν τα πράγματα, να βρούμε τρόπους να εκμεταλλευτούμε την ΔΩΡΟΛΗΨΙΑ, για όφελος δικό μας, ή του Συνόλου, δίνοντας ταυτόχρονα ένα σκληρό μάθημα στους δωροδοκούντες.

ΑΣ ΠΑΙΞΟΥΜΕ ΚΑΙ ΛΙΓΟ ΘΕΑΤΡΟ. ΩΦΕΛΕΙ !
Η πραγματική ιστορία, που θα σάς διηγηθώ, δείχνει μια τέτοια ταχτική. Είμαι σίγουρος ότι εσείς μπορείτε να επινοήσετε και άλλες, πιό ταιριαστές σε ζητήματα που σάς αφορούν.
ΤΟ ΖΗΤΟΥΜΕΝΟ
Αγορά 3 καινούριων φορτηγών αυτοκινήτων.
Ο ΧΡΟΝΟΣ
Καλοκαίρι του 1966.
ΤΟ "ΣΚΗΝΙΚΟ"
Η Έκθεση και τα Γραφεία μιάς αντιπροσωπείας φορτηγών στην Αθήνα.
ΤΑ ΠΡΟΣΩΠΑ
Ο Εργολάβος-αγοραστής, ο Αρχι-σωφέρ του, ο Πωλητής των φορτηγών.
ΤΟ "ΣΕΝΑΡΙΟ"
Έχοντας καταλήξει, μετά από μελέτη των φυλλαδίων και συγκέντρωση γνωμών από προηγούμενους χρήστες, σε μιά μάρκα φορτηγών, από τις δύο που κυριαρχούσαν τότε στην αγορά των φορτηγών (VOLVO και MERCEDES) και ξέροντας ότι ο μεταξύ τους ανταγωνισμός ήταν σκληρός (και "περιλάμβανε" βέβαια και μίζες...) ο αγοραστής σκέφτηκε να αξιοποιήσει αυτή τους τη διάθεση (να μιζάρουν για να πουλήσουν), ώστε να τού στοιχίσουν φτηνότερα τα φορτηγά, αφού ήξερε επίσης ότι από ένα όριο και κάτω δεν θα κατέβαζαν τις τιμές, όσο παζάρι και άν έκανε.
Εμφανίζεται λοιπόν στην αντιπροσωπεία με τον σωφέρ του για σύμβουλο και δοκιμαστή των φορτηγών και άρχισαν να παίζουν την ...πανάρχαια κωμωδία του δύσπιστου και του καταφερτζή.
Ο αγοραστής όλο αμφιβολίες, ερωτήσεις, δοκιμές επί δοκιμών, επάλληλες επισκέψεις με κενά ανάμεσα (για να δώσει την εντύπωση ότι κοίταζε κι αλλού). Ο σωφέρ προσηνής και φανερά θετικός για την υπεροχή της μάρκας, ο πωλητής τρωγώτανε να πετύχει την πώληση και, όταν απηύδησε, πάσσαρε τελικά στον σωφέρ ένα φακελλάκι με 3% της αξίας των φορτηγών, για να πείσει το αφεντικό.
Μόλις έγινε αυτό, "πείσθηκε" τ΄αφεντικό, υπόγραψε τα συμβόλαια, όλα εντάξει, παραγγέλθηκαν μπύρες.
ΤΟ ΜΑΘΗΜΑ
Πίνοντας τις μπύρες ο αγοραστής άρχισε να περιγράφει στον πωλητή πόσο υγιή επιχείρηση είχε δημιουργήσει, ότι δούλευε μόνο με έντιμο προσωπικό, ότι...., ότι...., ότι...., ότι.... τόν "έπρηξε" στην περιαυτολογία!
Στο τέλος ο πωλητής δεν κρατήθηκε και τού «κάρφωσε» τον σωφέρ του (ο οποίος σκόπιμα είχε φύγει εντωμεταξύ...) ότι τελικά κι αυτός πήρε φακελλάκι για να βοηθήσει στην πώληση...
Φαντάζεστε το σόκ του πωλητή, όταν ο αγοραστής έβγαλε από την τσέπη του και τού έδειξε το φακελλάκι με το 3% της δωροδοκίας του σωφέρ...

Ειδικά αν φτιάχνετε σπίτι μόνοι σας, δοκιμάστε το με κάθε σοβαρή προμήθεια υλικών, χρησιμοποιώντας έναν έμπιστο τεχνίτη ή μηχανικό. Θα σάς στοιχίσουν φτηνότερα.
Θυμηθείτε όμως να δώσετε στο τέλος και το μάθημα στους προμηθευτές: Αυτό θα τούς κάνει να σκεφτούν δυό φορές πρίν ξαναδοκιμάσουν την δωροδοκία ως μέσο πώλησης.
Μιά άλλη "περιοχή εφαρμογής" είναι η προμήθεια πετρελαίου στις πολυκατοικίες: Πολλές εταιρείες δίνουν «δωράκια» στον διαχειριστή για να τίς προτιμήσει...

4 σχόλια:

marianaonice είπε...

Καλά έσκασα στα γέλια! Πολύ ωραίο το παράδειγμα!!
Κάποτε υπήρξαμε διαχειριστές στην πολυκατοικία που μέναμε παλιά, αλλά δεν το ήξερα το κόλπο να βγάλω κάνα φράγκο! Χα,Χα!!
Πάντως Ναπολέων κακά τα ψέμματα, σωστά το επισημαίνεις: πρέπει να σφίξουμε τα δόντια για να μην υποκύψουμε στον πειρασμό της δωροδοκίας!! Και θέλει όντως πολλή επιμονή και υπομονή!! Κάποιοι την έχουμε αλλά φθάνει αυτό άραγε;

NdN είπε...

Εκπληκτικό!! Και εγώ γελάω ακόμα!

Το ζήτημα είναι να μην υποκύψουμε στην δωροδοκία, ούτε όταν μας την ζητάμε, αλλά ούτε και όταν έχουμε εμείς το πάνω χέρι. Και μην ξεχνάμε ότι η δωροδοκία δεν είναι πάντοτε χρηματική, αλλά για παράδειγμα να ευνοήσουμε την "κόρη του γείτονα" να κερδίσει μία θέση χωρίς να το αξίζει, μόνο και μόνο επειδή μπορεί να έχουμε τη δύναμη.

Πάντως Ναπολέοντα δεν νομίζω ότι τώρα πια υπάρχουν πολλοί που θα "τσιμπήσουν" στον τρόπο που περιγράφεις.

Ναπoλέων είπε...

Χαίρομαι που γελάσατε. Ο αγοραστής ήταν ο αδερφός μου (και συνέταιρος) Χριστόφορος κι αρχι-σωφέρ ο Θόδωρος.
Είχαν επαναλάβει το θέατρο ακόμα δυό φορές, για άλλα μηχανήματα, με την ίδια επιτυχία.

Δεν θα υποκύψουμε στο "γρηγορόσημο", αν καταλάβουμε ότι εκτός από ηθικά και γενικά ως κοινωνία, μάς συμφέρει ΚΑΙ οικονομικά, ατομικά.
Αυτό πραγματεύομαι στο προηγούμενο "post".

Εγώ πάντως γελάω με το εξής όνειρο:

Έστω πρωθυπουργός τις και Υπουργός Εθνικής Άμυνας, αληθινοί "ατσίδες".
Επιλέγουν ένα διαμάντι αξιωματικό (υπάρχουν και τέτοιοι...) και τόν διορίζουν πομπωδώς επικεφαλής της επιτροπής πραγματογνωμόνων για την αγορά τόσων αερροπλάνων.
Μελετά, καταλήγει στα καλλίτερα.
Κάνει τον δύσκολο. Τον γυροφέρνουν οι μιζαδόροι.
Στην κατάλληλη στιγμή πασσάρει στον όποιον είχε καταλήξει ένα χαρτάκι με έναν αριθμό λογαριασμού Ελβετίας.
Κλείνει η παραγγελία.

Γιατί γελάω;;;
Μα γιατί ο ελβετικός λογαριασμός όπου κατατέθηκε η μίζα είναι του Ελληνικού Δημοσίου!


«Ευτυχώς» δεν διαθέτουμε τέτοιον ατσίδα πρωθυπουργό, γιατί, αν τόν είχαμε, θα εκλέγονταν ...15 τετραετίες συνέχεια και θα βαριόμασταν...

αγάπη-αφοπλισμός-ειρήνη
Ναπολέων

Ανώνυμος είπε...

Μην χολοσκάς, δεν έχουμε ατσίδες πρωθυπουργούς αλλά έχουμε Υπουργούς Αμύνης και μεσάζοντες-αντιπρόσωπους.

Η μίζα για 15 τετραετίες συνέχεια είναι το 5% της αξίας των κυβερνητικών αγορών.
Πολλά τα λεφτά Ναπολέοντα.
Δεν έχει σημασία από ποιο κόμμα είναι το γραναζάκι που χρειάζεται λάδωμα.
Το δίχτυ του μεσάζοντα είναι πολύ μεγάλο. Όποιος παίζει στο παιχνίδι κερδά.